کوروش بزرگ ( Cyrush ) - قسمت اول

کلمات ابی رنگ غلت املایی نمیباشند. ممکن است اسم شهر یا شخصی ذکر شده باشد .

*

قسمت اول

کوروش بزرگ برای ورود در محاریه با قوای ماد, نمی توانست به مساعدت متحد دور خود (بابل) اتکا کند,وی جز به قوای خویش به احدی متکی نبود و این قوا قبلا بر اثر مساعی بسیار از اتحاد قبایلی تشکیل شده بود که هم از اصل ایرانی بودند و هم از اصل غیراریایی .

هرودتوس فهرست این ملل را که از زاویه ی جنوب شرقی دریای خزر تا اقیانوس هند اشغال کرده بودند, وهسته ی مرکزی دولت کوروش را تشکیل می دادند نام برد . تحقق این امر به نظر می رسد بیش تر با صلح انجام گرفته باشد و دانشمندان برآنند که ازاین عهد می توان تاریخ مکتب هفت امیری را که شورای شاهی پارسیان را تشکیل می دادند و در میان انان ,پادشاه اول هفت تنان محسوب می شدتعیین کرد. بدین وجه در حدود ایران به مفهوم اخص ,وحدتی ایجاد شده بود که در ان روسای قبایل درتشکیل دولت با فعالیت شرکت داشتند. درحالی که خصایص چادر نشینی خود را حفظ کرده بودند.

غلبه بر ماد صورت فتح خونین و مخربی را که اشوریان یا بابلیان ,عیلامیان یا مردم قرطاجنه  به وسیله ی ان قدرت خود را بر اقوام مغلوب تحمیل می کردند,نداشت.

همدان , نه تنها محفوظ ماند,بلکه هم چنان به صورت پایتخت باقی ماند و کوروش اسناد خود را در ان جا مستقر ساخت و محتملا الواح اریارمنه و ارشامه را با دیگر اسناد بدانجا حمل کرد.

عمال مادی که چند تن پارسی نیز همکار انان بودند در شغل خود باقی ماندند و تبدیل قدرت چنان مخفیانه صورت گرفت گه در نظر ملل غربی , حکومت پارسی همان حکومت مادی جلوه می کرد . کوروش , که دو مملکت تحت قدرت  او متحد شده بودند,خود را راس  شاهنشاهی ای یافت که ثروت های مهم طبیعی و وضع جغرافیایی ان او را وادار می کرد که نقش میانجی عامل ارتباط و اتصال بین تمدن های غربی  و تمدن های شرقی اقصی را ایفا کند . ایران در سراسر تاریخ خود از ماموریت تاریخی که به عهده ی وی واگذر شده , در طی هزاران سال بقای خویش , جدا نگردیده است .

ین قاید ارجمند, و این عالم به فنون حرب و این مرد مستعد نیرومند دو هدف در نظر داشت : در مغرب منظور وی تصرف ساحل بحر الروم , که همه جاده های بزرگی که از ایران میگذشت  به بنادر ان منجر می شد و هم چنین تصرف اسیای صغیر بود,که در ان سرزمین,در جوار لودیای (لیدی) ثروتمند ,یونانیان پایگاه های دریایی داشتند.

از سوی مشرق,تامین امنیت هدف وی بود. بر اثر ایجاد مملکتی بزرگ و منظم که قسمتی از فرهنگ های کهن را هضم کرده بود,سرحدهای جهان متمدن به نواحی بعید مشرق,ثغور جیحون و سیحون کشیده شد . ان جا که اقوام و قبایل ((ایرانی خارجی)) به حرکت خود ادامه می دادند. کوروش حیات خود را وقف تعقیب این دو هدف کرد و جان خویش را بر سر هدف دوم از دست داد. این پادشاه که وارث دولت ماد و فرمانروایان اشور ,اورارتو  و اسیای صغیر شرقی شده بود خود را در برار لیدی یافت که از سال 561ق.م. کرزوس بر ان حکومت می کرد .
 کوروش  پس از انکه به طریق صلح کیلکیا را که به مساعدت اتفاقی متحدان مصری و بابلی لودیا راه پیشرفت
راقطع می کرد - مطیع نمود و پس از اطمینان از اطرافیان خود پادشاه لودیا وظیفه ی خویش را به خوبی ایفا کرد,بدین معنی که به پادشاه مزبور پیشنهاد نمود که سلطنت وی را بشناسد و در مقابل وعده داد که مملکت و تاج و تخت او را بدو بازگذارد.

کرزوس این پیشنهاد را رد کرد. کوروش سپاهیان خود را در اشور متمرکز ساخت, از دجله عبور کرد و ((جاده شاهی)) را که در اینده بدین نام خوانده خواهد شد تعقیب نمود , به کاپادوکیه رفت و در حین عبور حران را که مرکز مهم تجارتی در زمان نبودنید بود تصرف کرد و متحد قدیم خود را به اردوی لودیا که پیش تر با مصر و اسپارت اتحاد کرده بود راند.

پایان قسمت اول ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: